Nellie Morse Thompson werd op 21 februari 1918 geboren in het Indiaanse Choctow Reservaat in Oklahoma (voor zover men dat correct heeft kunnen achterhalen) en overleed op 24 juni 2010 in Modesto, Californië op de leeftijd van 91 jaar.
Om Lady Nellie beter te kunnen begrijpen, moet je weten hoezeer zij doorheen haar leven werd geconfronteerd met beproevingen en tegenspoed.
Zij was een verdreven Native American van half Ierse origine en ook haar moeder en vader kenden moeilijke tijden als kinderen van gemengde ouders. Zij werden noch als blanke, noch als Indiaan erkend.
Hoewel Nellie geboren werd in een periode van bittere armoede, weigerde zij te aanvaarden dat haar leven weinig mogelijkheden in zich droeg en bleef zij geloven in een betere toekomst. Nellie bezat een innerlijke kracht die ook door haar ouders reeds in haar prille levensjaren werd opgemerkt.
Nannie, haar moeder, leerde haar te vertrouwen op het geloof en het leven te nemen zoals het kwam. God en ook Jezus waren hun steun en toeverlaat. Dit geloof en vertrouwen hielpen haar de verwoestende kinderziekten polio en acute reuma te overleven en vol te houden in momenten dat alles leek te mislukken.
Toen ze 3 jaar was, kon ze door polio niet meer stappen en door reumatische koorts moest ze na slechts 40 dagen stoppen met school. Door die ziekten kon Nellie nooit haar school afmaken en leerde ze ook niet lezen of schrijven.
Tijdens haar jeugdjaren verhuisde Nellie’s familie verschillende keren, steeds op zoek naar werk om de familie te onderhouden.
Toen Nellie 7 jaar was, stierf haar moeder, Nannie Chandler Williams, aan de gevolgen van griep. Voor haar dood droeg zij Nellie op om haar zussen te beschermen en de familie samen te houden. En te blijven geloven dat God je nooit iets opdraagt dat je niet aan kan.
In diezelfde periode werd bij haar vader, Fred J. Morse, tuberculose vastgesteld en hij verhuisde voor behandeling naar een TB sanatorium. Daardoor werden Nellie en haar zussen bij familie ondergebracht en uiteindelijk in een weeshuis geplaatst.
Hoewel ze aan haar stoel gekluisterd was, deed ze haar best om haar zussen veilig dichtbij te houden.
Nellie en haar zussen werden later herenigd met hun vader, maar het waren harde tijden in de beginjaren van de Grote Depressie.
Toen Nellie 8 jaar was, veranderde haar leven ingrijpend. Een Indiaanse medicijnman vroeg aan haar vader of hij haar polio mocht helpen genezen. Voor Nellie was dit zo belangrijk, ze wist dat ze opnieuw moest leren stappen als ze haar belofte aan haar moeder volledig wou waar maken.
Nellie geloofde oprecht in het helpen van anderen, omdat zo velen ook haar geholpen hadden bij haar handicap. Ze was nog een kind, maar droeg al zoveel wijsheid in zich. De sjamaan slaagde erin om Nellie te genezen en hij werd haar inspiratiebron voor een geëngageerd leven in dienstbaarheid.
Dit weliswaar na een lange weg van revalidatie.
Later, zelf als moeder, wist Nellie uit ondervinding hoe belangrijk onderwijs was en waakte er dus over dat haar kinderen allemaal naar school gingen.
Nellie was niet bang om voor haar mening uit te komen en vanuit een grote wilskracht haar overtuigingen uit te voeren.
Toen ze te maken kreeg met een echtgenoot die haar mishandelde, schrok ze er niet voor terug om met haar kinderen weg te trekken. Ook al betekende dit dat ze naar het westen moesten liften om een nieuwe start te kunnen maken in Californië.
Nellie kende maar al te goed de vernietigende effecten van armoede gecombineerd met alcohol en drugs. Ze was er immers zo vaak getuige van geweest bij de leden van haar stam.
Nellie zwoer nooit haar toevlucht te nemen tot deze verdovende middelen en gaf nooit op.
Haar vader leerde haar timmeren en stimuleerde haar om op eigen benen te staan. Ze bouwde verschillende huizen, waaronder dat in Californië waar ze verbleef tot haar dood.
Via haar moeder en grootmoeder werden de genezingstechnieken van haar stam doorgegeven en zij leerden haar ook hoe transcendente reizen te maken (spirit walking) en haar dromen te interpreteren.
Nellie had vele voorspellende dromen en ze begreep de boodschap daarvan, hoewel deze inzichten niet altijd gemakkelijk voor haar waren.
In Californië was Nellie een bekende Medicijnvrouw die haar kennis en kunde ten dienste stelde van de plaatselijke gemeenschap.
Nellie bracht graag tijd door in de bergen hoog boven haar huis, waar ze wandelde en op tocht ging doorheen de heilige grond. Het landschap herinnerde haar aan haar kinderjaren, de tijd die ze met haar vader doorbracht in bossen en bergen.
Toen de Tweede Wereldoorlog in de Stille Oceaan uitbrak, kon je Nellie altijd aantreffen in het plaatselijke Veteranencentrum. Ten dienste staan van het vaderland was deel van haar erfgoed. Familieleden hadden samen met Amerikaanse soldaten gevochten, zowel in de Indiaanse oorlogen van de vroege jaren 1800 als in de Burgeroorlog die daarop volgde.
Dus terwijl ze haar kinderen grootbracht, steunde Nellie fondsenwerving, organiseerde zij inzamelingen van voedsel en kleding en hielp ze waar ze ook maar kon. Ze won vele prijzen voor haar belangloze inzet in het Veteranencentrum.
Toen Lady Nellie 60 jaar was geworden, werd bij haar een hartziekte vastgesteld en men gaf haar nog slechts enkele maanden te leven. Nellie had nog enkele kleinkinderen op school en zij vond het absoluut belangrijk dat deze hun opleiding voltooiden. Ze kon nu niet sterven en ze bad om hulp.
Die nacht had ze een droom. In die droom wandelde ze op het heilige land in de bergen nabij haar huis, met Jezus als haar gids. Hij bracht haar naar een veld met een wit poeder waarop varens (Chamae Rose) groeiden, geneeskundige planten boordevol vitaliteit. Jezus zei haar van deze planten thee te maken en die verschillende malen per dag te drinken.
Toen Nellie wakker werd, wist ze precies wat te doen. Ze kende de plaats zeer goed, evenals de geneeskundige planten en kruiden. Nellie wist exact waar het veld uit haar dromen zich bevond.
Ze begon meteen aan haar tocht naar de bergen, tegen het advies van haar familie en vrienden in. Maar Nellie vond wat ze zocht, keerde terug en, gesterkt door haar succes, maakte ze dankbaar de thee die Jezus haar had aanbevolen. Het duurde niet lang of ze voelde zich beter. Het leek een mirakel.
Een maand later ging ze opnieuw naar de dokter voor een check-up . Nellie’s toestand was zoveel verbeterd dat de dokter twijfelde aan de gestelde diagnose. Binnen drie maanden was Nellie helemaal hersteld, van een hartziekte was geen sprake meer.
Dit zijn maar enkele facetten uit het leven van Lady Nellie. Maar hierdoor begrijp je des te beter waarom de Andara kristallen háár kozen als hun eerste vertegenwoordiger. Andara kristallen gaan over leven vanuit je hart, liefde en dienstbaarheid en hadden in Lady Nellie een verwant hart gevonden.
In 1969 vond Lady Nellie haar eerste kristal, zij was toen 51 jaar oud. Nellie bewaarde deze kristal als een symbool en een geschenk van de aarde. Zij voelde de sterke genezende kracht ervan.
Meer dan 10 jaar later kwam een healster, Ally Kieth, naar haar toe. Ally was namelijk op zoek naar nieuwe genezingswijzen en wilde maar al te graag onderwezen worden door deze bijzondere medicijnvrouw. Wat ze vond was echter nog veel belangrijker.
Ally had gedroomd van een groen kristal met ongekende kracht. In haar dromen hadden de kristallen verschillende kleuren, maar de groene sprak haar het meest aan. Dus toen Ally de groene kristal op Nellie’s altaar zag liggen, werd ze erg opgewonden.
“Dat is hem! Dat is hem!”, riep Ally uit en ze wees naar de groene kristal. Toen vertelde ze Nellie over haar dromen en visioenen en ze vroeg haar of ze nog meer kristallen in haar bezit had. En aangezien Nellie de kracht van dromen van nabij kende, geloofde zij in de boodschap die Ally voor haar had.
Tot op dat moment had niemand het kristal een naam gegeven. Nellie vertelde hoe en wanneer ze het kristal had gevonden, maar ook dat het de enige was.
Ally wist dat er daar boven nog meer kristallen moesten zijn. Zij vertelde aan Nellie hoe belangrijk haar vondst was. “Je moet teruggaan en er meer verzamelen. Ik zal alles wat je terugbrengt kopen, ga alsjeblief terug!”, smeekte Ally.
En zo gingen Nellie en haar kleinkinderen opnieuw op tocht naar de bergen op zoek naar meer kristallen. Nellie ging naar de plaats waar ze de eerste kristal ooit ontdekt had, maar zij noch de kleinkinderen konden iets vinden. Het was een lange rit naar de berg en al hun inspanningen leken dus tevergeefs.
Toen Lady Nellie weer thuis was, contacteerde ze Ally en vertelde haar dat ze geen andere kristallen hadden gevonden. Ally verzekerde Nellie hoe belangrijk het was dat de kristallen werden gelokaliseerd en was geërgerd toen Nellie weigerde om opnieuw op zoek te gaan.
Nellie vertelde Ally dat ze werkelijk overal gezocht hadden en hield vol dat er daar boven geen kristallen meer waren. “Ik wandel al meer dan 20 jaar door dat gebied en ik ken het daar als mijn broekzak en daar zijn echt geen kristallen meer.”, zo sprak Nellie.
Nadat ze allebei een beetje gekalmeerd waren, probeerde Ally Lady Nellie nogmaals te overtuigen. En met wat ze toen zei, veranderde inderdaad alles voor Nellie. Ally vertelde haar namelijk te zoeken naar het witte poeder op de grond. Ze verklaarde dat het “stof van eenhoorns was die spelend hun hoorn tegen elkaar wrijven”.
Nellie wist nu meteen waar ze moest zoeken omdat ze vertrouwd was met die specifieke plaats door haar vroegere visioenen. Het was volgens haar de meest heilige plaats van de berg. En het was bovendien het gebied dat Jezus haar meer dan 10 jaar geleden had getoond toen haar hart ziek was.
Nellie en haar kleinkinderen keerden dus terug naar de berg met een nieuw doel. Ze gingen op zoek naar het witte poeder, maar ze zagen geen kristallen. Zij en de kinderen lieten zich echter niet afschrikken, begonnen in het poeder te graven en vonden enkele vreemde brokstukken.
Omdat ze een medicijnvrouw was, wist Nellie dat kristallen bedekt kunnen zijn met aarde en daardoor onherkenbaar. Daarom nam ze één van de brokstukken en begon die schoon te maken. En langzaam, terwijl ze het vuil wegveegde, werd een prachtige lichtkristal zichtbaar.
Dit gebied in de Sierra Nevada is bekend voor zijn obsidiaanafzettingen, die een glasachtige structuur hebben. Maar deze kristallen leken niet zomaar obsidianen te zijn. Hun helderheid was buitengewoon en de variëteit aan kleuren was adembenemend. Nellie had nog nooit dergelijk obsidiaan gezien en ze had ook nog nooit kristallen vastgehouden die zo krachtig aanvoelden.
Nellie bedankte de berg om dit geschenk met haar te delen en zij en de kinderen verzamelden alles wat ze konden vinden. Toen ze van de berg naar beneden kwamen, had Nellie tientallen kilo’s van deze obsidiaanachtige kristallen verzameld.
Zodra ze thuis waren, nam Nellie contact met Ally, opgewonden om het nieuws over deze vondst met haar te delen. Toen Nellie vertelde hoe en waar ze de kristallen, als verborgen schatten, hadden ontdekt, was Ally dolgelukkig.
Nellie vertelde Ally dat ze alles meegenomen hadden wat ze konden vinden en dat ze dacht dat er niets meer was. Waarop Ally antwoordde: “De mensen op deze planeet zijn klaar om deze kristallen te ontvangen, dus de aarde zal er weldra nog meer schenken.”
Minder dan een maand later kwam deze voorspelling uit. Een aardbeving trof het gebied waar de kristallen waren gevonden en nieuwe delen van de berg werden blootgelegd. Nellie ontdekte dit terwijl ze aan het controleren was of de aardbeving haar domein had getroffen.
Nellie contacteerde Ally om haar dit heuglijke nieuws te melden. “Vergaar wat je kan, want op een dag zal de aarde de kristallen terugnemen om hun zaad te bewaren.”, zo zei Ally.
Deze profetische zin kwam enkele jaren later uit. Want in de jaren 80 begroef een andere aardbeving de kristalplek onder tonnen rots en vuil.
Nellie en de kinderen bleven de eerstvolgende 10 jaar verzamelen wat ze konden, maar eind de jaren 90 waren de bronnen aan de oppervlakte volledig uitgeput. Nellie bleef haar zoektocht voortzetten, maar de weinige kristallen die ze vond waren klein.
Ergens in 1995 nodigde Nellie een medium uit om de nieuwe kristallen te verkennen. Dat was in de periode dat een kleine groep healers en lichtwerkers deze nieuwe en krachtige kristallen onderzochten. Zij kwamen samen en ontvingen de naam ANDARA van een channelkanaal dat zich Thoth noemde. Vanaf die dag werden deze mysterieuze, wonderbaarlijke kristallen Andara Kristallen genoemd.
In de lente van 2001 vonden twee tieners opnieuw Andara Kristallen. Deze jongens woonden op het land dat grensde aan dat van Lady Nellie en ze vonden de kristallen toevallig toen ze brandhout aan het zoeken waren. Omdat de families elkaar goed kenden, wisten zij dat Nellie deze kristallen verzamelde en ze gaven hun vondst onmiddellijk aan haar door.
Nellie was nu 86 jaar oud en haar gezondheid ging stilaan achteruit. Tochten over haar heilige berg waren fysiek nagenoeg onmogelijk geworden. Haar aanval van polio toen ze een kind was, werd opnieuw voelbaar in haar benen en maakte het stappen moeilijk.
Nellie stelde daarom aan de jongens voor om alle kristallen die ze konden vinden te verzamelen en tegen betaling naar haar thuis te brengen. De jongens stemden toe en daardoor kon het verhaal van de Andara Kristallen steeds tastbaarder worden en steeds luider gaan klinken.
Het werd het verhaal van een bijzondere kristal die meer en meer haar weg vond en nog steeds vindt naar de mensen en hun harten verovert.
Het is een Liefdesverhaal vol kleur, sprankelend licht en goddelijke leiding.